اختلال چندشخصیتی (Multiple Personality Disorder) در طبقه بندی تشخیصی و آماری اختلالات روانیDSM-5 به اختلال هویت تجزیه ای (Dissociative Identity Disorder)تغییر نام داده است. منظور از اختلال چندشخصیتی، وجود دو یا چند شخصیت مجزا در یک فرد است. معمولاً این شخصیت ها از ویژگی های منحصربه فرد و متفاوت از لحاظ سن، جنس، شغل، نگرش، توانایی ها و حتی ضربان قلب برخوردارند. بسیاری از پژوهشگران معتقدند که دلیل اصلی بروز این اختلال به وقایع ناخوشایند دوره کودکی مربوط می شود. بانوی شهر شما را با علائم اختلال چندشخصیتی، علل بروز و روش های درمانی آن آشنا می سازد.
اختلال چندشخصیتی یا اختلال هویت تجزیه ای در طبقه اختلالات تجریه ای قرار دارد. ویژگی اصلی این طبقه تشخیصی ایجاد تفکیک عمیق در حافظه، هویت، احساسات، ادراک ورفتاراست.
علائم اختلال چندشخصیتی
- وجود دو یا چند هویت مجزا (یا شخصیت مجزا). هویت های مجزا شامل تغییر در رفتار، حافظه و تفکر می باشد. در بعضی موارد این شخصیتها ممکن است حتی در ویژگی‌هایی مثل استعدادهای هنری، ورزشی و تسلط بر زبان‌های خارجی با هم تفاوت داشته باشند برخی علائم و نشانه ها ممکن است توسط دیگران مشاهده شود یا توسط خود فرد گزارش شود.
- فراموشی و نقص حافظه در مورد رویدادهای روزمره، اطلاعات شخصی و یا حوادث زندگی دیده می شود.
- علائم اختلال موجب بروز مشکلات شدید در زمینه های اجتماعی، شغلی و فردی می شوند.
- علائم اختلال در فرهنگ یا مذهب فرد مبتلا وجود نداشته باشد.
- نگرش و عادات شخصی (مثلاً در مورد غذا، فعالیت های روزمره ویا لباس ها) در فرد مبتلا به اختلال هویتی تجزیه ای ممکن است ناگهان تغییر کند و سپس به هویت پیشین بازگردد. هویت ها ناخواسته اتفاق می افتند و باعث ناراحتی فرد می شوند. افراد مبتلا به اختلال چندشخصیتی ممکن است احساس کنند که به طور ناگهانی به ناظر سخنرانی و اعمال خودشان تبدیل شده اند یا بدن آنها ممکن است متفاوت باشد.
| جالب است بدانید که برخی بیماران تعدد شخصیتی بسیاری دارند و هرچه روند بیماری ادامه یابد تعداد شخصیت ها بیشتر می شود. در ابتدا بیماران فقط با دو یا سه شخصیت متفاوت شروع می کنند و بعدها تقریبا به 100 شخصیت می رسند. برای افراد مبتلا به MPD معمول است که شخصیت های هر دو جنس را داشته باشد. حتی برخی از بیماران باوردارند که شخصیت حیواناتی مثل سگ، گربه و یا نوعی حیوانات مزرعه ای را دارند. |
علل اختلال چندشخصیتی
افرادی که در دوران کودکی مورد سوء استفاده های جسمی و جنسی قرار گرفته اند، در معرض خطر ابتلا به اختلال چندشخصیتی قرار دارند. اکثریت مبتلایان به این اختلال در دوران کودکی مورد آزار قرار گرفته اند. پژوهش ها نشان داده است که حدود90 درصد مبتلایان به این اختلال در ایالات متحده، کانادا و اروپا، قربانیان سوء استفاده و غفلت در دوران کودکی بوده اند. کودک در مواجهه با رویدادی دردناک و رنج آور، شخصیت دیگری می‌آفریند که بار آن تجربه دشوار را بر دوش بکشد. ایجاد شخصیت جدید اولین گام ایجادشدن اختلال چندشخصیتی است.
افراد مبتلا به این اختلال بسیار تلقین پذیر هستند و شخصیت اصلی یا پایه آنان قدرت مقابله با تغییرات شخصیتی و تلقین های روانی را ندارد.
خودکشی در اختلال چند شخصیتی
تلاش برای اقدام به خودکشی و رفتارهای خودآسیب رسان در میان افراد مبتلا به این اختلال مشترک است. بیش از 70 درصد از بیماران سرپایی با اختلال شخصیت چندگانه اقدام به خودکشی کرده اند.
روش های درمانی اختلال چندشخصیتی
- درمان این اختلال طولانی مدت و دشوار است، زیرا فرایند درمان شامل یادآوری و مقابله با تجربیات پیشگیرانه گذشته است. معمولاً روان درمانی به این افراد پیشنهاد می شود. روان درمانی میتواند به این افراد کمک کند تا بر فرآیند تشخیصی و علائم اختلال خودآگاه شوند. نهایتاً هدف روان درمانی، کمک به ادغام عناصر مختلف شخصیت ها و دستیابی به یک شخصیت یکپارچه است.
- درمان شناختی رفتاری و رفتاردرمانی دیالکتیکی، دو نوع درمان معمول برای این اختلال هستند. هیپنوتیزم نیز در درمان اختلال شخصیت بکار رفته و نتایج سودمندی حاصل شده است.
- هیچ دارویی برای کنترل یا درمان علائم این اختلال وجود ندارد. با این حال، داروها ممکن است در درمان سایر علائم مانند علائم افسردگی یا اضطراب مفید باشد.
