“از زمانی که شروع به استفاده از تکنیک « توقف کنید، رها کنید، و نفس عمیق بکشید» کردم، تغییرات بزرگی را در خودم و رابطه ام با فرزندانم دیدم. دکمه مکث من را از گفتن چیزهایی که بعدها از گفتن شان متاسف می شوم بازمیدارد، و به من اجازه می دهد که از کلماتم به گونه ای استفاده کنم که بچه هایم احتمالا بیشتر به حرف هایم گوش کنند. من فکر می کنم که این تکنیک همچنین کمک می کند تا بچه ها نیز نفس بکشند و تصمیم بگیرند که رفتار بهتری هم داشته باشند.
در زندگی همه ما روزهایی وجود دارند که همه چیز در هم است. روزهایی که استرس دارید، فکرتان هزار جا هست، فشار کار و بار مسئولیت بر دوشتان زیاد است و احساس می کنید همه چیز به آخر رسیده است. سپس فرزندتان، به طور کامل پیش بینی شده، مانند یک کودک عمل میکند! قبل از این که متوجه شوید، چیزی را می گویید که اگر آرام باشید، هرگز نمی گویید و با لحنی که هرگز از آن استفاده نمی کنید. اینها زمانهاییست که ما چیزهایی را می گوییم که مطمئنا بعدها از گفتنش پشیمان می شویم.
من نمی توانم قول بدهم که شما تحت فشار قرار نگیرید و یا بیش از حد تحمل نکنید – همه اینها بخشی از زندگی مدرن هستند. همچنین کودک شما قطعا کودکانه عمل خواهد کرد – این توصیف شغل اوست. اما یک ابزار برای آن لحظات سخت وجود دارد که میتواند شما را از انجام کارها و چیزهایی که بعدا به خاطرشان متاسف خواهید بود، باز دارد.
این ابزار دکمه مکث شماست. هنگامی که شما مکث کنید، میتوانید انتخاب کنید که چرخ دنده ها را تغییر دهید. هرچه بیشتر از این تمرین استفاده کنید، در آن بهتر خواهید شد.
یک روز در این هفته، در واکنش به رفتار فرزندتان، شما ناراحتی، تحریک، خشم و انتقام را احساس خواهید کرد. فکر می کنید که خیلی فوری باید فرزندتان را ادب کنید. از این ضرورت چشم پوشی کنید مگر اینکه جان کسی در خطر باشد. این نشانه ایست که شما در حالت مبارزه هستید. مداخله شما بسیار مؤثرتر خواهد بود، اگر آرامش خود را حفظ کنید.
به محض این که متوجه شدید که تحریک شده اید، از فرزندتان دور شوید و به مرحله اول بروید.میتوانید این پنج مرحله را بنویسید و روی یخچال بچسبانید تا از آنها استفاده کنید.
مرحله اول : از دکمه مکث خود استفاده کنید: توقف کنید، رها کنید، و نفس عمیق بکشید
توقف کنید : فقط توقف کنید. هر کاری را که در حال انجامش هستید را متوقف کنید. دهنتان را ببندید و حرف نزنید.
رها کنید : برنامه خود را رها کنید. فقط برای الان، آن را رها کنید. از جنگیدن دور شوید.
نفس عمیق بکشید : سه نفس عمیق بکشید تا آرام شوید، از بینی نفس بکشید و از دهان خارج کنید. اگر نیاز به نفس بیشتری دارید، ده تا نفس بکشید.
مرحله دوم : عشق را انتخاب کنید
سخت ترین قسمت آرامش یافتن، انتخاب آن است. هنگامی که خشمگین هستیم، ترجیح می دهیم که به جای آرام‌شدن منفجر شویم. یک انتخاب آگاهانه و خشم را از خود دور کنید.
مرحله سوم : ذهن خود را تغییر دهید
از یک پادزهر روانی، یک تصویر یا تفکر (بعضی از مردم به آن مانترا می گویند) که باعث م یشود احساس آرامش بیشتری کنید و از لحاظ احساسی عاطفی تر شوید، استفاده کنید. مثلا با خود تکرار کنید “او مانند یک کودک رفتار می کند، زیرا یک کودک است” یا “او با اینکارش به من نشان می دهد که به کمکم نیاز دارد” یا “این اضطراری نیست”. در مواقع ضروری فقط به دنبال یک فکر و یا تصویری باشید که حلقه اضطراب را قطع کنید تا مطمئن شوید که ذهن نگرانتان را آرام می کنید.
مرحله چهارم : بدن خود را آرام کنید
به لرزشها و هیجانات بدنتان توجه کنید و نفس های عمیق بکشید. برای از بین بردنشان، آنها را بپذیرید و خود را در آغوش بگیرید. بدن خود را حرکت دهید تا انقباض آن را آزاد کنید، دستهایتان را بلرزانید، روی صورتتان آب بریزید.
مرحله پنجم : وقتی آرام شدید
سراغ فرزندتان بروید. داستان را از اول بازگویی کنید. هر محدودیتی که لازم است تنظیم کنید و یا درباره آنچه اتفاق افتاده با او صحبت کنید. به او بگویید: “من متاسفم که صدایم را بالا برده بودم، خیلی عصبانی و ناراحت شدم. ولی چیزی که در اصل میخواستم بهت بگویم این بود. میترسم که اگر پنج دقیقه دیگر راه نیفتیم، دیر برسیم. حالا ازت می خواهم که کفشهایت را بپوشی، منم بهت کمک می کنم. اصلا بیا با هم انجامش بدهیم.”
به همین سادگی، پنج کار ساده ای که شما را از انجام کارها و گفتن چیزهایی که بعدا به خاطرشان متاسف می شوید بازمیدارد. ساده است اما آسان نیست، مخصوصا در ابتدا. اما هر بار که از دکمه مکث خود استفاده می کنید و عشق را انتخاب می کنید، سیم پیچی مغز را عوض می کنید، بنابراین آسانتر می شود و خیلی زود آخرین باری که صدایتان را روی فرزندتان بلند کردید را به یاد نمی آورید. به تدریج کودک نیز از شما الگو برداری میکند.
ساده، جنجال کمتر، عشق بیشتر.
