هروقت به مطلبی در مورد خواص یک ماده غذایی برمی خوریم، خواه ناخواه تمام سعی مان را می کنیم تا آن را به خورد کودکمان بدهیم. ولی مشکل از آنجایی آغاز میشود که کودک میل و رغبتی به خوردن آن ندارد. از ما اصرار و از او انکار. جدال بی پایان آغاز می شود و با گذشت زمان، مشکل شدیدتر می شود. ممکن است حتی کلا مسئله خورد و خوراک کودک تحت شعاع قرار بگیرد و دچار کمبود وزن یا حتی خدای نکرده سوتغذیه شود. ولی چرا؟ مشکل کجاست؟ چرا علیرغم سعی و تلاش ما کودک مواد مغذی را نمی خورد؟ چرا جر و بحث هر روز ادامه دارد و شیوه های ما جواب نمی دهد؟چون کودک با دید ما به مواد غذایی نگاه نمی کند. او ماده غذایی را نه به عنوان ماده تامین کننده انرژی، بلکه به عنوان مادهای خوشمزه که خوردنش باعث شادی میشود می نگرد. در واقع غذا را” غذا ” نمیبیند، بلکه وسیله ای می بیند که با خوردن و نخوردن آن جلب توجه و جنگ قدرت می کند، تفریح می کند و تمرین بزرگ شدن.
کودک با تعیین الگوهای غذایی خود، قدرت مخالفت و بیان نظرات خود را نیز می یابد، اما وای از روزی که غذا به وسیله ای برای تثبیت این رفتارها بدل شود. کار ما زار است. پس بهتر است هیچ وقت حس نکند که به غذا خوردنش حساسیم، چون در این حالت می تواند با نخوردن و بازی در آوردن، ما را تحت فشار بگذارد و توجه مان را با روش منفی جلب کند. اصرارهای پی در پی و قربان صدقه رفتن ها یا تهدیدهای بالای بشقاب غذا هم که اوضاع را بدتر می کند.
گاهی وقت ها هم خودمان عادت های غذایی نادرست داریم، آنوقت توقع داریم کودک سالم خوار بار بیاید. میوه نمی خوریم، نوشابه های رنگارنگ می نوشیم، قند و شکر و شیرینی فراوان مصرف می کنیم، فست فود را جوری با ولع می خوریم انگار مسابقه است یا مثلاً به بهانه اینکه یک پاکت چیپس یا پفک برای کودک زیاد است بیشترش را خودمان میل می کنیم، بعدش هم مدام ناله می کنیم که : بد غذاست. خوب کودک از این رفتار فقط دچار سردرگمی می شود که اگر فلان چیز بد است، چرا پدر و مادرم مدام می خورند.
چه بخواهیم چه نخواهیم، قسمت بیشتر الگوی غذایی کودک همان الگوی غذایی ماست و طبق همان قانون نا نوشته که کودکان رفتار ناپسند را زود تر یاد می گیرند، کافی است ما به تعداد انگشتان یک دست، از الگوی غذایی سالم و درست خارج شویم.
پس مهمترین کار این است که خودمان الگوی مناسب و درستی در سالم غذا خوردن باشیم و در خرید و مصرف مواد غذایی خیلی دقت کنیم. دیگر اینکه اگر به علت مشغله زیاد فرصت چندانی برای کودک نداریم، خلااش را با رشوه مواد غیر مغذی و مضر پر نکنیم تا خوراکی های ناسالم تبدیل به سفیر عشق و محبت ما به کودک نشوند.
پس به خودمان دقت کنیم.