پدر و مادرهای خوب، همیشه فرزندانشان را بدون قید و شرط دوست دارند ولی هیچ پدر و مادری وجود ندارد که احساس کند که همیشه دوست داشتنی است. متاسفانه یا خوشبختانه، وظیفه دوست داشتنی شدن پدر و مادرها به عهده خودمان گذاشته شده است و ما باید به دنبال راهی باشیم که بتوانیم خود را در میان همه چالش های پدر و مادری که هر روز با آن روبرو هستیم، به نقطه دوست داشتنی بودن برسانیم. حال سوال اینجاست به عنوان یک پدر یا مادر چگونه از طریق کنترل احساسات الگوبودن را تجربه کنیم؟
این یک وظیفه پر چالش است. برای اینکه بتوانیم یک الگو و راهنمای مناسب برای فرزندانمان باشیم، باید بتوانیم به احساساتمان سر و سامان بدهیم.
نظم دادن و کنترل احساسات به ما این توانایی را می دهد که آن پدر و مادری باشیم که دوست داریم. به عبارتی کنترل نکردن احساسات و هیجانات عاطفی، دقیقا همان جاییست که ما می توانیم خیلی چیزها را از دست بدهیم.
وقتی که شما به خود اجازه بدهید که احساسات را تجربه کنید، آنها شروع به تبخیر شدن می کنند و از بین میروند. بنابراین وقتی که ناراحت می شوید، فقط بنشینید، نفس های عمیق بکشید، ناراحتی را حس کنید، در برابر عکس العمل نشان دادن مقاومت کنید و با خود مهربان باشید، این باعث می شود حسی که در درونتان است، چه ترس باشد چه خشم و چه کدورت، آرام شود و از بین برود و جایش را به عشق بدهد.
این بدان معنی نیست که اگر فرزندتان رفتار ناشایستی داشت، سکوت کنید و فقط نفس عمیق بکشید. هرگز. فرزندان شما همیشه به راهنمایی های شما نیاز دارند، ولی یادتان باشد وقتی که شما راهنمایی ها را از روی ناراحتی و خشم منتقل می کنید، آنها گوش نخواهند کرد.
مطالعه مقاله کنترل خشم در برابر کودکان را پیشنهاد میکنیم.
همچنین هیچ وقت نمی توانید شخص دیگری را کنترل و یا تغییر دهید. فقط میتوانید خود را تغییر دهید، و این تغییر رفتار شماست که باعث تغییر رفتار دیگران می شود. بنابراین به دلایل زیر، خود تنظیمی عاطفی شما، کلید کمک به تغییر رفتارهای فرزند شماست.
آموزش مقررات عاطفی
بچه ها همیشه کارهایی که از آنها می خواهیم، انجام نمیدهند، بلکه به طور تدریجی کارهایی انجام می دهند که ما انجام می دهیم. اگر در ابراز خشم زیاده روی کنیم، بچه ها نیز همان کار را خواهند کرد. اما اگر بتوانیم آرامش را حفظ کنیم، متوجه خواهند شد که راه ابراز ناراحتی، الزاما خشمگین شدن نیست، به همین دلیل یاد میگ یرند که در مواقع ناراحتی، خود را آرام کنند.
کنترل احساسات و امنیت عاطفی
بچه ها مانند ما دوست دارند احساس خوشحالی کنند و با دیگران ارتباط برقرار کنند، ولی بعضی وقتها ترس و خشم بر آنها غلبه می کند. آرامش میتواند راه را برای عشق ورزیدن آنها فراهم کند. وقتی که آنها احساس خوبی داشته باشند، کارهای خوبی هم انجام میدهند.بنابراین آن امنیت عاطفی که برای فرزندانمان ایجاد می کنیم، در حقیقت آن چیزیست که باعث رشد، شکوفایی و سلامت روح و روان آنها میشود.
محیط آرام
مواجه شدن با احساسات باعث می شود که یاد بگیرند احساسات را کنترل کنند تا از بین برود. بچه ها یاد می گیرند که احساسات و عواطف بخشی از انسان بودن است، بنابراین نباید از آنها بترسند و یا نسبت به آنها سریع عکس العمل نشان دهند. حال وقتی ما برای فرزندانمان یک محیط پر آرامش فراهم کنیم، آنها آنقدر احساس امنیت می کنند که بتوانند احساساتشان را تجربه کنند
درک کردن فرزندان
آنها یاد می گیرند که همیشه آنچه را که میخواهند بدست نخواهند آورد ولی، چیز بهتری را بدست می آورند؛ پدر و مادری که آنها را درک می کنند، حتى در مواقعى كه به آنها نه مي گويند. وقتى كه بچه ها به اين باور برسند كه ما آنها را درك مي كنيم، راهنمایی ها و قوانین را بهتر دنبال می کنند.
کنترل احساسات و کاهش تاثیر تنش ها
کودکان مانند دستگاه فشارسنجی هستند که دائما در حال اندازه گیری حالات و رفتارهای ما هستند. بنابراین اگر درگیر مسئله حل نشده ای باشیم، آنها به طور ناخودآگاه خیلی سریع متوجه می شوند و عکس العمل نشان می دهند. به همین دلیل خیلی وقت ها هنگامی که درگیر مسائل شخصی خودمان هستیم، متوجه تغییر رفتار کودک می شویم، با وجودی که هرگز به طور مستقیم به آن اشاره نکرده ایم.
دِرامِ کمتر، عشقِ بیشتر
به یاد داشته باشید، که ترکیب عمل فرزند و عکس العمل شما، همیشه پیامدی دارد. هنگامی که ما تحریک میشویم و بدون فکر کردن عکس العمل نشان می دهیم، باعث تشدید طوفان می شویم. اما وقتی با فکر کردن پاسخ می دهیم و با فرزندمان ارتباط برقرار میکنیم، باعث آرام شدن طوفان میشویم. دِرامِ کمتر، عشقِ بیشتر.
کودکان از ما الگو برداری می کنند. یادگیری کنترل احساسات بخشی از زندگی هر روز ماست. از همین امروز به هیجانات و احساسات توجه کنید. وقتی ناراحت می شوید، تا زمانی که به آرامش نرسیده اید، عکس العمل را کنترل کنید. فقط نفس عمیق بکشید و با مهربانی خود را در آغوش بگیرید، مطمئن باشید قبل از نشان دادن هر نوع عکس العملی، به آرامش رسیده اید.
سخت است؟ بله! ولی نیاز به تمرین دارد. هر بار که این کار را انجام می دهید، در واقع سیم پیچی مغزتان را عوض و توانایی خود برای حفظ آرامش را تقویت می‌کنید.
