سندرم ایمپاستر (Imposter Syndrome) چیست؟

written by ژاله نوذری 9 مرداد 1398
سندرم ایمپاستر چیست؟

سندرم ایمپاستر (Imposter Syndrome) نوعی احساس فراگیر شک و تردید، ناامیدی و نارضایتی از موفقیت های شغلی، تحصیلی و فردی است. اغلب مبتلایان به این سندرم افرادی هوشمند و موفق هستند که پس از کسب موفقیت های ویژه مانند پذیرش در دانشگاه معتبر، برنده شدن جایزه خاص یا ارتقای شغلی دچار احساس تردید درخصوص ویژگی های فردی می شوند و این موفقیت ها را به شانس یا سایر عوامل بیرونی نسبت می دهند.

در این مقاله قصد داریم  با شما از ویژگی های سندرم ایمپاستر و انواع آن صحبت کنیم.

سندرم ایمپاستر پدیده­ای روان شناختی است که در آن فرد به شدت احساس بی کفایتی می کند؛ در حالی که شواهد نشان دهنده وجود مهارت و موفقیت فرد است. این آشفتگی روانی بر اساس زمینه، شخصیت و شرایط فردی، به صورت های مختلفی بروز می یابد.

برای کسب اطلاعات بیشتر مقالات اختلال چندشخصیتی و اختلال شخصیت خودشیفته  را بخوانید.

سندرم ایمپاستر

به طورکلی سندرم ایمپاستر با برخی ویژگی های شخصیتی در ارتباط است. تحقیقات نشان داده است که سه ویژگی با این سندروم همانندی قوی دارد. این سه ویژگی عبارتند از:

  • کمال گرایی: افراد کمالگرا در زمینه های تحصیلی و شغلی به رضایت نسبی دست نمی یابند، دائماً کارها را نیمه تمام می بینند و انتظارات و اهداف زیادی دارند. مبتلایان به این سندرم نیز اغلب کمالگرا هستند.
  • پرکاری یا اعتیاد به پرکاری (Workaholics): افراد دارای مشغله ی فکری پرکاری از کار خود رضایت ندارند و در رابطه با شرایط شغلی خود به مانند یک منتقد عمل می کنند. مبتلایان به سندرم ایمپاستر نیز موفقیت های خود را بر اساس شانس در نظر می گیرند و به توانایی و درایت خود شک دارند.
  • نبوغ طبیعی: برخی نابغه های طبیعی نه تنها خود را بر اساس انتظارات غیرواقعی بلکه بر اساس اولویت های نادرست نیز قضاوت می کنند. این امر سبب می شود نارضایتی و احساس بی کفایتی شکل گیرد و زمینه های بروز این سندرم ایجاد می شود.

سندرم ایمپاستر

انواع سندرم ایمپاستر

سندرم ایمپاستر در 3 دسته قرار می گیرد:

نوع اول: من جعلی هستم (I’m a fake)

ترس اساسی افراد دارای این سندرم ناشی از احساس عدم لیاقت است. این افراد باور دارند که لایق موفقیت های کسب شده نیستند و توانایی هایشان واقعی نیست.

نوع دوم: من خوش شانس هستم (I got lucky)

افراد دارای این سندرم، موفقیت ها و ارتقاهای شغلی خود را به شانس نسبت می دهند. آنها دائماً نگران هستند که مبادا عدم درایت و توانایی آنها افشا شود زیرا هرآنچه که کسب کرده اند براساس خوش شانسی آنان بوده است. نسبت دادن موفقیتها به عوامل بیرونی همچون شانس، باعث می شود عوامل درونی مانند استعداد و توانایی نادیده گرفته شود و فرد احساس اضطراب کند.

نوع سوم: اوه این کار کم ارزش است (Oh, this old thing)

افراد دارای سندرم ایمپاستر معمولاً موفقیت، کسب جایزه یا ارتقا شغلی خود را کم اهمیت درنظر می گیرند. آنها از اظهارات زیر استفاده می کنند:

  • این جایزه الان کم ارزش شده است.
  • این درآمد اکنون ارزشی ندارد.
  • این لباس ها دیگر از مد افتاده است.
  • هرکسی می تواند این کار را انجام دهد و…

نتیجه گیری

افراد دارای این سندرم برای دستيابي به اهداف سطح بالای خود به طور دائم خود را با ديگران مقایسه می کنند. چنین افرادی تمام زندگی خود را در زمینه های کسب نمرات، کسب افتخارات، انتخاب دانشگاه، شغل و … مقایسه کرده و احساس بی کفایتی می کنند.

آنها اغلب دو کار را انجام می دهد:

اول: آنها روند مقایسه خود و دیگران را ارزش گذاری می کنند.

دوم: در طول انجام کار تا کسب نتیجه، مراحل ارزش گذاری شده را ارزیابی می کنند و در عین حال توانایی خود را کم ارزش در نظر می گیرند.

اگر شما به این سندرم دچار هستید یا اطرافیانتان داراری سندرم ایمپاستر می باشند نظراتتان را با ما به اشتراک بگذارید.

مطلب را به اشتراک بگذارید

مقالات مرتبط را بخوانید

بدون دیدگاه