اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی چیست؟

written by ژاله نوذری 20 اردیبهشت 1398
اختلال نارسایی توجه چیست

اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی (ADHD= Attention Dificit/Hyperactivity Disorder) نوعی اختلال رشدی است که پیش از 7سالگی آشکار می شود و در حدود 75 درصد از نشانه های آن تا نوجوانی ادامه دارد و در یک سوم موارد مشکلات تا سال های بزرگسالی ادامه پیدا می کند. این اختلال پنهان و ناپیداست و هیچ ویژگی جسمی خاصی ندارد و آزمون روان شناختی یا جسمی ویژه ای برای تشخیص آنها وجود ندارد. این اختلال را فقط می توان از راه تظاهرات رفتاری ویژه در شرایط محیطی شناسایی کرد. این اختلال نه تنها بر یادگیری تأثیر می گذارد بلکه می توانند در زندگی روزمره برای دوستان، مدرسه و خانواده مشکلاتی را ایجاد کند

بانوی شهر شما را با هر آنچه که در خصوص اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی لازم است بدانید، آشنا می سازد.

اختلال نارسایی توجه

معیارهای تشخیصی برای اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی:

الف) (یک) یا (دو):

یک) برای پاسخ «بله» باید دست کم شش ماه، شش مورد یا بیشتر از نشانه های بی توجهی در حدی وجود داشته باشد که به نوعی غیرعادی و مغایر با سطح رشدی کودک باشد:

بی توجه

1-     اغلب نمی تواند به جزئیات توجه کند.

2-     در انجام تکالیف و بازی، اغلب نمی تواند توجه اش را حفظ کند.

3-     اغلب وقتی با او صحبت می کنید به نظر می رسد که گوش نمی کند.

4-     اغلب از دستورالعمل ها پیروی نمی کند.

5-     اغلب در سازمان دهی تکالیف مشکل دارد.

6-     اغلب وسایلی را که مربوط به فعالیت و تکالیف(مانند اسباب بازی، تکالیف، مداد وکتاب) لازم است ، گم می کند.

7-     اغلب از انجام کارهایی که نیازمند تمرکز ذهنی است، اجتناب می کند.

8-     به راحتی با محرک های بیرونی دچار حواسپرتی می شود.

9-     اغلب در کارهای روزانه فراموشکار است.

دو): برای پاسخ «بله» باید دست کم شش ماه، شش مورد یا بیشتر از نشانه های بیش فعالی- تکانشگری در حدی وجود داشته باشد که به نوعی غیرعادی و مغایر با سطح رشدی کودک باشد:

بیش فعالی

1-     اغلب دست و پایش بی قرار است و در حالت نشسته، وول می خورد.

2-     اغلب در کلاس، صندلی خود را ترک می کند.

3-     اغلب در موقعیت های نابجا به حد افراط می دود یا بالا و پایین می پرد.

4-     اغلب با مشکل می تواند بصورت آرام بازی کند.

5-     اغلب در حال جنب و جوش است، یا به گونه ای عمل می کند که انگار«با یک موتور رانده می شود».

6-     اغلب زیاد حرف می زند.

تکانشگری

7-     اغلب پیش از تمام شدن سوال، جواب می دهد.

8-     اغلب منتظر نوبت شدن برایش دشوار است.

9-     اغلب مزاحم دیگران می شود یا کار آنها را قطع می کند.

ب) برخی از نشانه های بیش فعالی یا کمبود توجه پیش از 7 سالگی هم به وجود می آیند.

ج) آسیب ناشی از نشانه ها در بیش از دو یا بیشتر از دو موقعیت دیده می شود.

منبع: کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی2000.

اختلال نارسایی توجه

درمان اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی

کودکان و خانواده های مبتلا به ADHD اغلب از متخصص بهداشت روان یا روان شناس مشاوره می گیرند. مهم این است که نوع درمان بر اساس آنچه کودک و خانواده نیاز دارد، انتخاب شود. برای درمان بیش فعالی چند راهکار وجود دارد که در ذیل مطرح شده اند:

دارو درمانی

برای بسیاری از کودکان، داروها کلید مدیریت ADHD هستند. کارشناسان به طور عمده معتقدند که تجویز دارو مؤثرترین نوع درمان برای اکثر کودکان مبتلا به ADHD است. اگر نوع و دوز داروها مناسب باشد، برای حدود 80 درصد بچه هایی که آن را مصرف می کنند، کارساز است، اما دارو ممکن است برای همه بچه ها و خانواده ها مناسب نباشد.

دو نوع داروی اصلی برای ADHD وجود دارد: محرک و غیر محرک. این داروها در مغز به شیوه های مختلف کار می کنند تا علائم کلیدی ADHD را کنترل کنند.

برای بعضی از کودکان، داروهای ADHD می توانند عوارض جانبی داشته باشند.

رفتار درمانی

یکی از اهداف درمان رفتاری، تغییر رفتار منفی به مثبت است. این روش اغلب شامل استفاده از سیستم پاداش در خانه می شود. این نوع درمان برای بعضی از کودکان مبتلا به ADHD مفید است و اغلب همراه با دارو استفاده می شود.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

هدف درمان شناختی رفتاری این است که کودکان بتوانند در مورد افکار، احساسات و رفتار خود فکر کنند. بخشی از CBT به کودکان کمک می­کند تا افکار منفی را با افکار مثبت جایگزین کنند. این روش همچنین به آنها کمک می کند تا اعتماد به نفس خود را بالا ببرند. درمان شناختی رفتاری برای ADHD، اضطراب و افسردگی موثر است. اضطراب و افسردگی در حدود 50 درصد افراد مبتلا به ADHD رخ می دهد.

اختلال نارسایی توجه

گروه های مهارت های اجتماعی

برای بعضی از کودکان کنترل علائم رفتاری ADHD در اجتماع می تواند دشوار باشد. این کودکان ممکن است بدون اجازه صحبت کنند یا پیش از تمام شدن صحبت دیگران، شروع به حرف زدن کنند. آنها همچنین ممکن است در مدیریت احساسات خود مشکلاتی داشته باشند. پیوستن به گروه مهارت های اجتماعی که توسط یک متخصص حرفه ای اجرا می شود، می تواند به آنها کمک کند تا مهارت های مهمی در برقراری ارتباط با دیگران کسب کنند.

پشتیبانی در مدرسه

برنامه مداخله رفتار (BIP) ممکن است برای برخی از کودکان مبتلا به ADHD در مدرسه مفید باشد. این طرح، گام هایی را که به معلمان در کاهش رفتارهای ویژه این کودکان کمک می کند، مشخص می سازد. BIP همچنین توضیح می دهد که چگونه معلمان و مدرسه رفتار مناسب را تشویق می کنند.

راه های خانه

استراتژی های بسیاری وجود دارد که می توانید برای فرزند مبتلا به ADHD در خانه استفاده کنید. راهنمایی های متخصص برای رسیدگی به مسائل مربوط به کودکان بیش فعال به والدین آموزش داده می شوند تا بروز رفتارهایشان کاهش یابد.

مطلب را به اشتراک بگذارید

مقالات مرتبط را بخوانید

بدون دیدگاه