خانم چکامه الموتی متولد سال 1368 و فارغ التحصیل رشته طراحی پارچه و لباس از دانشگاه علم و فرهنگ و دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی پارچه و لباس دانشگاه الزهراست. او از سال 89 فعالیت در زمینه طراحی مانتو و لباس را شروع کرده و تا به امروز به صورت مداوم در این زمینه فعالیت داشته است.
از چکامه در مورد طراحی هایش سوال کردیم.
این که چند مجموعه تا به حال طراحی کرده، نام هر مجموعه چیست و چرا این نام برای هر مجموعه انتخاب شده است.
وی ابتدا در مورد مجموعه مانتوها با عنوان «چشم» صحبت کرد. علت انتخاب این اسم برای این مجموعه صرفا علاقه شخصی نسبت به شکل ظاهری چشم بوده و اینکه از نظر چکامه چشم تنها دریچه ایست که میتوان از طریق آن به روح یک انسان وصل شد. او معتقد است، انرژی خوب و بد را از طریق همین چشم میتوان حس کرد. در این مجموعه از برش های خاص با پارچه های رنگارنگ استفاده شده که جنس آنها غالبا لینِن است. پارچه ها اغلب تک رنگ بوده و با رنگ مشکی تلفیق شده اند. روی پارچه ها نیز دوخت هایی با نخ دیده میشود.
چکامه سبک کاری خود را فانتزی میداند اما در عین حال بر این باور است که معانی ژرف و عمیقی در پس همین طرح های فانتزی نهفته که از لا به لای زندگی خود به آنها رسیده است. او از طرح های جدید مانتو تابستانی 97 خود سخن میگوید.
نام مجموعه جدید وی «گل های خیالی» است. گل هایی که زاییده ذهن خلاق خودش است. این بار برخلاف همیشه طرحهایش کامپیوتریست و چون گلها کاملا تخیلی هستند طرح عجیب و خاصی دارند. چکامه میگوید علت انتخاب گل های رنگارنگ برای این مجموعه این است که مجموعه پاییزیش بسیار تیره و غمگین بوده، برای همین ترجیح داد تا از رنگ برای طراحی مجموعه جدیدش کمک بگیرد تا این مجموعه شاد باشد.
وی در ادامه به این نکته اشاره میکند که پاییز پارسال به دلیل بیماری، روحیه چندان جالبی نداشته و مجموعه پاییزش نشاندهنده حالات درونی اوست. در مقابل مجموعه جدیدش بیانگر حال خوش وی میباشد و این حال خوب باعث آشتی بار دیگر با دنیای رنگها گردید.
جنس پارچه ها در مجموعه گلهای خیالی هم لینن و در تمامی کارها از مغزی دوزی استفاده شده و مثل مجموعه چشم سیلوئت کارهایش مستطیل و گشاد است.
در نهایت از مجموعه «من» سخن میگوید. پاییز سال 96 از نظر روحی و جسمی حال مساعدی نداشته، مجموعه من را طراحی می کند. مجموعه ای که نشان دهنده وضعیت بد زنان است. زنانی که موظفند تحت هر شرایطی بدن خود را بپوشانند و حتی اگر ذره ای از آن بیرون باشد، موجب نکوهش دیگران میشوند. او بر این باور است که فرم بدن یک زن خیلی زیر ذره بین بوده و هر کسی به خودش اجازه میدهد تا بانوان را مورد قضاوت قرار دهد. او مجموعه من را با حالتی کاملا دفرمه طراحی میکند که از فرم بدن زن جدا بوده و هیچ شکل و استایل و رنگ خاصی نداشته باشد. وی برای رسیدن به این هدف، مانتوها را از پف و چین های فراوان،کش و بند طراحی میکند. جنس پارچه این مجموعه ضمخت مانند بارانیست، تا شکل بدن یک زن در آن کاملا نادیده گرفته شود. وی طراحی های این مجموعه را پر قدرت میخواند و میگوید با اینکه خیلی ها مجموعه طراحی «من» را دوست نداشتند ولی به نظر خودش کاملا به هدفش رسیده و قدرتمند ظاهر شده است. این مجموعه نشان میدهد زنان هر چه قدر هم مورد ظلم قرار بگیرند باز هم قوی و پر قدرت خواهند بود و میتوانند تحت هر شرایطی به راهشان ادامه بدهند.
از چکامه پرسیدم کدام مجموعه اش را بیشتر دوست دارد. او همه مجموعه کارهایش را دوست دارد ولی مجموعه «من» برایش معنا و مفهوم دیگری دارد. نظرش این است که نهایت قدرتش را برای طراحی و انتخاب پارچه گذاشته و از نتیجه اش هم بی نهایت راضیست.
